Al afgevraagd waarom stand-up comedians rechtstaan?



Meetings Bloody Meetings was ooit een populaire opleidingsfilm van John Cleese waar hij in geheel eigen stijl hilarisch aantoont wat we allemaal wel weten en voelen: "We hate meetings".

En toch hebben we die meetings elke dag en verandert er hier bijzonder weinig aan in bedrijven, terwijl het na e-mail wellicht de grootste verspilling in organisaties is. Wil je dus meer tijd vrijmaken en wat meer ademruimte creëren in je organisatie, neem die bloody meetings dan eens serieus onder de loep.

WHY oh why? Stel jezelf de vraag waarom je die meeting gaat houden.
Geef toe, we zitten vaak in een automatische versnelling, waarbij we van de éne meeting naar de andere rennen, onderweg tussen twee zalen snel slurpend van onze afgekoelde koffie en tegelijkertijd de agendapunten doornemend, hopend dat je hiermee voldoende voorbereid bent.
Wat we vergeten is de vraag te stellen waarom die meeting überhaupt plaats vindt en waarom je daar zelf verwacht wordt (tenzij je de meeting zelf geïnitieerd hebt uiteraard).

STOP zichzelf herhalende vergaderingen (recurrent meetings)
Dit zijn vaak de grootste verspillers. Uit gewoonte komen mensen wekelijks samen om te praten rond de gang van zaken. De agenda is in jaren niet meer echt bekeken en ook de deelnemerslijst is met de jaren gegroeid. Het is wel gezellig en je bent er meteen weer op de hoogte van alles. Dit zijn de gevaarlijkste meetings, want ze zijn een deel van de cultuur geworden en verandering eraan stuit op hevige weerstand.
Als het enigszins kan, vermijd deze wederkerende meetings. Wil je een wekelijkse update van iets, zorg er dan voor dat dit op een korte en krachtige manier kan gebeuren (bijvoorbeeld rechtstaand) en plan als onderdeel van de vergaderagenda regelmatig een evaluatie van de vergadering zelf in.

EVALUEER je vergadersysteem regelmatig.
Plan een jaarlijkse evaluatie van je vergaderingen in. Je zal wellicht toch een nieuwe kalender opstellen om zalen vast te leggen en tijd te boeken bij mensen, dan kan je meteen ook je meetings checken op een aantal criteria: het waarom van de meeting, de objectieven, de manier waarop we vergaderen, het aantal deelnemers en welke rollen moeten aanwezig zijn, de ideale duurtijd van de meeting…

Denk na over de VORM van je vergaderingen.
Waarom je een vergadering organiseert is het meest cruciale element om te overwegen, maar ook de manier waarop je vergadert kan een serieuze impact hebben op de productiviteit van je meetings. Al overwogen om rechtstaand of al wandelend te vergaderen? Volgens een legende gaf Aristoteles wandelend les. Waarom zou vergaderen ook niet wandelend kunnen of een evaluatie met je baas doen? Met grote groepen is dit wellicht wat moeilijker, maar meetings tussen 2-4 mensen kunnen evengoed op een wandelpad in het bos gebeuren als in een slecht ontluchte vergaderzaal. Probeer het eens!

RECHTSTAAND vergaderen helpt dan weer om vergaderingen kort en krachtig te houden.
Een beetje vreemde gedachte misschien als je nog nooit rechtstaand vergaderd hebt, maar het werkt wel echt effectief als je een korte toelichting wilt geven of wekelijks bijvoorbeeld de voortgang van een project wilt opvolgen met je team. Mensen staan niet graag heel lang recht, dus houdt iedereen (wel, de meeste mensen toch) het kort in zijn toelichtingen. Bovendien bevordert het rechtstaan de bloedcirculatie en dus ook de energie, waardoor iedereen meer aandachtig blijft dan in een zittende meeting. Al afgevraagd waarom stand-up comedians rechtstaan?

Hou je van KOFFIE en niet van meetings, kies dan voor de koffie!
Je kan ook een meeting hebben in de koffiehoek van je bedrijf of in een koffiebar om de hoek. Het geroezemoes zorgt bovendien voor een stemming die de creativiteit schijnt te bevorderen.
Als je een koffie neemt in je organisatie en afspreekt met je vergadergenoot dat jullie vergaderen over de duur van één of twee kopjes koffie, dan dwingt het jullie gefocust te blijven.

Maak je meetings KORTER dan de officiële tijdsduur.
Een laatste tip als je de voorzitter van de vergadering brengt: zorg ervoor dat je sneller de vergadering beëindigd dan in de agenda van de mensen voorzien is. Je zal vrienden maken! Meer en meer, vooral kleine, bedrijven kiezen resoluut voor vergaderingen van maximum één uur en liefst nog korter. Cleverwood, waarover we het in het bericht "Cleverwood, de Belgische e-mail busters" hadden, is zo'n voorbeeld. Zij beperken hun vergaderingen tot één uur. Ook Sam de Decker, oprichter van webbedrijf Metropoly, zweert bij meetings van maximum een uur. Zijn er toch nog openstaande punten, dan wordt dit verplaatst naar een volgende vergadering op een ander moment. Onderbreking van een meeting kan trouwens een tactiek op zich zijn, zoals ook de laatste tip aantoont.

DOORBREEK de routine.
Dit is misschien wel de belangrijkste tip voor betere, productievere en leukere vergaderingen. William James, een Amerikaans filosoof en psycholoog die de Europese psychologie naar de VS bracht, raadde mensen aan om nieuw leven in te blazen in saaie activiteiten door de routine te doorbreken. Dat geldt zeker ook voor meetings! Dat kan je doen door de meeting af te breken, door die op andere locaties te laten doorgaan, in andere vormen, andere tijdsduur of andere mensen. Verandering van spijs doet immers eten!

Hoeveel offers brengen jouw medewerkers?



Wist je dat er een formule bestaat voor productiviteit? Die ziet eruit als volgt:

P=R/O

ofwel: Productiviteit is Resultaat gedeeld door Offers.


Efficiëntie nastreven is de norm geworden.
Tot op de dag van vandaag betekent dit binnen bedrijven dat de productiviteit verhoogd kan worden door de resultaten te verhogen en/of de arbeidsuren die nodig zijn om die resultaten te bereiken, te verlagen. Efficiëntie dus. Meer arbeid in dezelfde tijd en wanneer de investeringen in technologie rendabel zijn, menselijke arbeid vervangen door computers en machines. Dat is het verhaal van het industriële tijdperk en tot vandaag de dag aanwezig.

Gevaar voor onze productiviteit op de langere termijn.
Als je productiviteit op de korte termijn bekijkt, dus als momentopname, dan blijft de formule zeer geldig en geeft het een beeld van hoe je het als bedrijf of als regio doet. Doch, in de formule zelf zit ook een gevaar voor de lange termijn besloten. Als de resultaten stabiel blijven of licht achteruit of vooruit gaan (een situatie van stagnatie die we nu al enkele jaren kennen), dan grijpen bedrijven naar kostenbesparing en efficiëntie. Dat is een slag die je een aantal keren kan maken, maar er is een grens aan en die grens is de mens.

Laat me even verder verklaren. Zoals alles vraagt productiviteit om evenwicht. Resultaten verbeteren en  offers verlagen geeft de beste resultaten. We vinden dit evenwicht echter niet:


  • Wanneer de economie goed gaat, gaan we vooral investeren in vernieuwing en ontwikkeling en laten we die efficiëntie even achterwege. Er is ademruimte en alles kan en mag. Er mag weer wat vet bijkomen, maar de impact van een ommekeer wordt niet in reserve genomen.
  • Wanneer de economie slecht gaat, dan vallen die investeringen stil en wordt er bespaard. Dan gaan we op dieet en roepen we: 'weg met dat vet'. In een periode van langdurige stagnatie zoals we die nu kennen, gaat niet alleen het vet eraf, maar raken we ook aan de reserves. De zoveelste bezuinigingsronde zorgt voor ontslagen en meer werk voor de mensen die overblijven, met een hogere druk en meer stress tot gevolg. Bovendien heerst er vaak een korte termijn denken en bedrijfs-ADHD, wat de gekte en onzekerheid nog groter maakt. Net op dat moment is er nood aan investeringen, niet in het minst in mensen.


Innovatie heeft ruimte nodig.
In mijn vorige blogpost 'Ook computers zijn binnenkort creatief', gaf ik al aan dat we net nu nood hebben aan ruimte en stilte in organisaties, omdat het de creativiteit en dus het vermogen tot innovatie verhoogt. Die innovatie is nodig om de resultaten op de langere termijn veilig te stellen: de R uit onze productiviteit.

Als we echter teveel Offers brengen bij mensen, die weinig of geen zuurstof meer over hebben om na te denken over vernieuwing en de innovaties in de markt te zetten, dan zal er van die Resultaten niet veel in huis komen. De productiviteit op de lange termijn ziet er dan helemaal niet goed uit. Tenzij we wachten tot computers die creativiteit gaan overnemen? Ik vrees dat tegen dan veel van deze bedrijven niet meer bestaan óf ze in tussentijd geen mensen meer vinden die daar nog willen werken. Wat ons dan weer naadloos bij de War for Talent brengt, die nu misschien nog niet zo zichtbaar is, maar voor innovatieve profielen zeker snel zal losbarsten. Als bedrijf kan je maar beter goed nadenken over de productiviteitsregel in termen van "Offers gebracht door jouw medewerkers" in plaats van het industriële "Offers in arbeidsuren", want anders ziet je toekomst er een pak minder rooskleurig uit. De hamvraag is of productiviteit niet toe is aan een nieuwe definitie of aanpak?

Ook computers zijn binnenkort creatief.

Worden computers creatief?


Banen op de tocht

Nog geen week geleden waarschuwde Eric Schmidt, CEO van Google, ons voor een stijgend jobverlies in de middenklasse de komende twintig tot dertig jaar en dit door de snelheid in evolutie van onze technologie. Dat is natuurlijk iets wat we de voorbije decennia al hebben zien gebeuren en waar voorlopig nog geen einde aan gekomen is. Computers en machines nemen meer en meer routinetaken en processen die geautomatiseerd kunnen worden over. Achter die taken en processen zitten mensen die opgeleid zijn in het industriële tijdperk van de vorige eeuw en die nu hun banen massaal dreigen te verliezen.

"Het is een snelheidsrace tussen computers en mensen", ging Schmidt verder, " en de mensen moeten winnen." De kans om deze strijd te winnen ligt volgens hem in innovatie over industrieën heen.


Opkomst van de creatieve industrie

Wanneer men het over innovatie heeft, heeft men het ook meer en meer over de creatieve industrie, waar alle hoop voor verdere ontwikkeling op gevestigd wordt. Ook Richard Florida voorspelde reeds meer dan een decennium geleden de opkomst van een hoogopgeleide creatieve klasse, die zich bezighoudt met innovatieve arbeid. In navolging van dit boek zijn zeer veel creatieve initiatieven ontstaan, waarbij op zoek gegaan wordt naar deze creatieve klasse en de voorwaarden geschapen worden om deze economie verder te ontwikkelen.

Ook computers kunnen creatief worden

Het lijkt natuurlijk logisch dat we op deze manier de strijd met de computers kunnen beslechten. Computers zijn immers zeer sterk in gestandaardiseerde processen en kunnen efficiënter produceren dan mensen ooit zouden kunnen. Het ogenschijnlijke tegenovergestelde van standaardisatie is creativiteit, maar een mogelijke denkfout is dat creativiteit geen proces is dat gestandaardiseerd kan worden. Althans gedeeltelijk… Wellicht krijg ik met deze stelling de hele creatieve industrie over me heen, maar toch kunnen we ons deze vraag stellen. Creativiteit bestaat immers uit verbanden leggen en wat weerhoudt een computer ervan op termijn met creatieve oplossingen te komen door real-time verbanden te leggen tussen gegevens en gebeurtenissen. Het gebeurt nu al met voorspellingen op basis van big data, dus de stap naar creatieve oplossingen lijkt niet irreëel.

Menselijke verbinding en leiderschap maken het verschil

Het onderscheid ligt in de aard van de verbindingen die gemaakt worden. Net als voor repetitief werk, kunnen computers waarschijnlijk op termijn efficiënter dan mensen verbanden leggen tussen een complexe verscheidenheid aan online gegevens en logische voorstellen voor innovatie gaan maken. Misschien kan dat zelfs nu al in zekere mate. Wat ze niet kunnen, en wat wij als mens wel kunnen, is de emotionele factor toevoegen en de menselijke verbindingen gebruiken. Wij zien met onze ogen, ruiken met onze neus, luisteren met onze oren en voelen met onze  huid. Bovendien verbinden we dit alles in onze hersenen met ervaring en expertise. Ook zijn we in staat tot menselijke verbinding, liefde en leiderschap, wat (alsnog) niet het geval is met computers en God behoede ons dat dit snel gebeurt.

Hebben computers verbeelding en intuïtie?

Onze onderscheidende factor in de strijd tegen de computers ligt in een complete set aan mogelijkheden die we gemakshalve verbeelding noemen en die de mens in staat stelt om kunst te creëren, wetenschappelijk te experimenteren en gebruiksvoorwerpen te maken. Verbeelding is een dieper fundament in onszelf, dat onderliggend is aan onze rationele logica. In die zin zijn intuïtie en verbeelding zeer nauw met elkaar verbonden. Intuïtie krijgen we niet via denken of via logica, het is er gewoon, zonder dat we het kunnen verklaren. Intuïtie is de basis voor écht creatieve activiteiten en komt van binnen in onszelf. Intuïtie heeft echter stilte nodig en laat dat nu net iets zijn waar we steeds minder van hebben.

De uitdaging in de strijd met de computer ligt daarmee in het creëren van omgevingen en omstandigheden waarin intuïtie kan ontstaan. Dat zijn omstandigheden waarin er stilte kan zijn, niet permanent, maar wel regelmatig. Omstandigheden waarin ruimte gecreëerd kan worden in je hoofd en waar stress niet de bovenhand krijgt.

Intuïtie vraagt om stilte

Net in ons huidige tijdperk kennen we hoge vormen van stress. Efficiëntieslagen, kostenbesparingen, automatisering en digitalisering hebben geleid tot minder jobs en minder tijd. Alles wordt dood becijferd en kapot beredeneerd, werk moet sneller en goedkoper …en het grote waarom ontbreekt. In zo'n omgeving kan intuïtie en verbeelding niet ontstaan en kunnen we de menselijke creativiteit die we zo nodig hebben niet volop gaan benutten. We weten dus waar de uitdagingen liggen… shhht.

Wat succesvolle mensen weten over het weekend … en wat jij ook gewoon kan doen.



Plannen, veel mensen huiveren ervoor.
Het zou elke spontaniteit uit je leven wegnemen, wat saai is en dat willen we toch echt niet zijn. Zou het echter wel eens omgekeerd kunnen zijn, dat als je niet voldoende de dingen inplant die je graag wilt doen, je nergens aan toekomt, maar wat ligt rond te hangen en te rommelen en oersaai wordt…

In ieder geval heeft Laura Vanderkam een boek geschreven over wat succesvolle mensen in het weekend doen en dat is hun weekend plannen waardoor ze het best gebruik maken van hun beperkte vrije tijd. We zetten de voornaamste manieren om meer controle te krijgen over je weekend even op een rijtje (vrij vertaald uit Business Insider):

Maak bewuste keuzes.

Het is een valkuil, maar zo gemakkelijk om je weekend op de sofa door te brengen, televisie kijkend, surfend op het internet, converserend op sociale media, maar dit soort routines zal juist je beperkte vrije uren opslorpen. Kies daarom zelf op voorhand hoe je je tijd zal doorbrengen in het weekend.

Maak afspraken met jezelf en houd je eraan.

Ook al is het iets kleins als een boek lezen. Wil je daar eindelijk tijd voor maken, plan het dan in, schrijf het op je kalender en leg je boek klaar op een zichtbare plek. Als dat het éne ding is dat je echt wilt doen dit weekend, zorg er dan voor dat je ermee start en stel het dus niet uit tot in de namiddag, want dan is de kans reëel dat je er niet meer aan toekomt.
Het gevaar als je geen concrete afspraak maakt met jezelf is dat je twijfel zaait bij jezelf. Zal ik nu een boek lezen of straks? Of muziek beluisteren? Of gaan wandelen? Voor je het weet is er een uur voorbij waarin je getwijfeld en gerommeld hebt, een uur leesgenot down the drain. Heb je echt geen zin om te lezen, ook al was dat je plan, maak dan de bewuste keuze en afspraak met jezelf iets anders te doen waar je wel zin in hebt. Dan blijft het leuk.

Plannen maakt je gelukkiger.

Het is gebleken uit onderzoek: het plannen van een vakantie maakt je gelukkiger dan de vakantie zelf. De verwachting van iets bepaalt een deel van ons geluk, want als we uitkijken naar iets leuks, dan ervaren we dezelfde vreugde als dat we het echt meemaken. Als je dus je weekends goed inplant, ontluikt dat ook een gevoel van welbevinden en dat alleen is al een goede reden om ermee te starten, toch?

Plan 3 tot 5 ankers voor het weekend, maar plan niet elke uur in.

Stel dat je 3 zaken plant die 3 uur in beslag nemen, dan heb je 9 uur ingepland van de 36 uur dat je wakker bent, nog altijd maar een deel van je waakzame weekend en dus is er nog veel tijd over voor de zogezegde spontaniteit en het rondhangen op de sofa.

Maak een lijst van je droombezigheden en je vindt er zeker die je elke dag kan doen.

Als je wacht met een lijstje maken tot net voor je weekend start, dan riskeer je een onmogelijke lijst van bezigheden te creëren, omdat je ineens alles wilt doen. Je bruist immers van de plannen en het enthousiasme. Het gevaar ervan is dat je gefrustreerd geraakt, omdat het onmogelijk is dat allemaal in één weekend waar te maken. Zorg er daarom voor dat je gaandeweg een lijstje met je droombezigheden opstelt. Meer en meer mensen werken met een zogenaamde 'Bucket List' met bijvoorbeeld 100 dingen die je nog wilt doen voor je sterft. Sommige zaken die je daar neerpent, zul je niet zomaar in het weekend kunnen doen, zoals de piramides van Egypte opzoeken (hoewel ;-)), maar er zullen evenveel zaken op staan die je wel voor je volgende weekend eens kan inplannen, zoals een picnic organiseren met je vrienden in het park. Plan het dan ook meteen in!

Sluit geen activiteiten uit die je al in jaren niet meer gedaan hebt.

Heb je bezigheden die je al heel lang niet meer beoefend hebt, sinds je jeugdjaren bijvoorbeeld, zoals een instrument bespelen, tennissen, tekeningen maken of zingen, dan kan je deze ook (terug) deel laten uitmaken van je weekend. Wat je als kind graag deed, zegt veel over waar je hart ligt en dus is het belangrijk ook daarnaar op zoek te gaan bij het maken van je lijstje.

Ochtenden in het weekend zijn goede momenten voor jezelf.

Een ochtend in het weekend is snel om als je niet oplet. Het is echter het uitgelezen moment om wat tijd voor jezelf te nemen. Doe je iets intensiefs als je voorbereiden voor een marathon, dan is vroeg opstaan een goede optie, want dan breekt het de hele dag niet en kan je samen met je gezin nog leuke dingen gaan doen nadien.

Creëer kleine gewoonten om nieuwe tradities in je familie te brengen.

Gelukkige gezinnen hebben vaak een weekendactiviteit waar iedereen van houdt maar die niemand elke keer moet inplannen. Dat kan een gezamenlijke filmavond zijn of samen pannenkoeken bakken. Wat je ook doet, maak er een ritueel van en dan worden het snel tradities, waar iedereen naar uitkijkt en met tevredenheid op terugkijkt.


Plan een aantal uren down time in en schakel je telefoon uit.

Als je dit niet specifiek inplant, heb je het risico dat je jezelf nooit eens ontkoppelt van de dagelijkse stroom en snelheid. Sommige mensen nemen elk weekend een moment voor een dutje, steevast een half uurtje na de maaltijd. Anderen gaan op zondagnamiddag met een boek voor de haard zitten, terwijl de kinderen naar de jeugdbeweging zijn. Wat het ook is dat je wilt doen om tot rust te komen, plan die momenten in en maak ook hier een gewoonte van.

Maak plannen voor zondagavond, zodat je niet onnodig al met je werkweek in gedachten zit.

Zelfs als je je job graag doet, kan het gebeuren dat je al zit na te denken of te piekeren over je werkweek en zo verlies je kostbare tijd en energie, die je aan iets leukers kan besteden.
Als je tijdens die uren op zondagavond iets plant, dan voorkom je dit en verlengt het ook je weekend nog even.

Limiteer zoveel mogelijk de noodzakelijke karweien in het weekend.

Natuurlijk is er altijd wel wat te doen in het weekend, zeker als je voltijds werkt, maar toch is het belangrijk deze bewust tot een minimum te herleiden. Bewust is het belangrijke woord hier. Zorg er vooral voor dat ze niet centraal in je weekend staan, want voor je het weet vullen ze het grootste deel van je beschikbare tijd. Probeer een aantal van die klussen in de week te doen. Strijken kan je ook terwijl je televisie kijkt, de was doen kan ook al op donderdagavond of tijdens een thuiswerkdag.
Als dat niet mogelijk is, plan dan enkele korte momenten in tijdens het weekend om je werk klaar te krijgen, zoals een uurtje strijken tussen het eten en je filmavond. Door korte momenten in te plannen, zorg je ervoor dat je de taken sneller uitvoert.

Ga enkele uren helemaal offline.

Tegenwoordig zijn we altijd en overal bereikbaar en wordt er ook veel flexibiliteit verwacht in het beantwoorden van mails voor het werk of even iets afwerken tijdens het weekend. Zorg er toch voor dat je tijdens het weekend echt totaal tot rust kan komen door al je toestellen naar bed te sturen. Gun ze ook een beetje rust. Ook tips als het afzetten van je mailteller, waardoor je inkomende mails ziet zonder je mailbox open te doen, kunnen hierbij helpen.

Als je 80 jaar oud wordt, heb je 4160 weekends in totaal, dus verspil er geen.

Een vierduizendtal weekends in totaal, dat is niet eens zoveel. Wees je er bewust van. Dat wil niet zeggen dat je echt alles uit je weekend MOET halen, want dan wordt dat weer een doel op zich en zorgt het ook weer voor stress en ontevredenheid, omdat je gewoon niet alles kan doen. Wat wel belangrijk is, is je bewust te zijn van die mooie en beperkte tijd en er iets moois van te maken. Voor de éne kan dat rust zijn en bewust bezig zijn met de kinderen, voor de andere kan dat een drang naar meer creativiteit zijn en voor nog een ander hulp bieden aan anderen of een combinatie ervan.

Moet je dit nu allemaal doen? Nee, dat kies je zelf. Zoek naar wat je aanspreekt en wat je wilt veranderen en concentreer je daarop, dan zal je al snel verandering merken.

Vanderkam, de auteur van het boek zegt verder nog:
"Wat de meest succesvolle mensen weten over weekends is dat het leven zich niet enkel afspeelt in de toekomst. Het wacht niet op een dag waarop we minder moe of minder druk zijn."

Bàng, dus start dit weekend en doe iets.


Cleverwood: de Belgische E-mail Busters!


In het leven heb je verschillende keuzes: je kan stilstaan, je kan zaken verbeteren of je kan de dingen eens helemaal anders doen. 

Wat e-mailbeheer betreft, is er een groep van mensen die niets verandert aan z'n huidige manier van werken, omdat er geen behoefte voor verandering is, men voelt met andere woorden geen echte pijn of geen groot verlangen om het beter te doen. Een grotere groep mensen is regelmatig op zoek naar verbetering van het e-mailbeheer, door een training te volgen en de tips toe te passen of door zelf regelmatig op zoek te gaan naar verbeteringen in de dagelijkse strijd met de e-mail. 

Tenslotte is er nog een kleine groep "e-mail busters", ze voeren een regelrechte oorlog tegen de e-mail omdat ze overtuigd zijn dat het hun productiviteit ondermijnt. Deze groep mensen gaat op zoek naar alternatieven. Olivier Beaujean, oprichter en zaakvoerder van de firma Cleverwood, is zo iemand.

Ik sprak met hem over social media, social business, productiviteit en e-mail natuurlijk.

Olivier Beaujean is een zeer bevlogen persoon als het over zakendoen, de mens in het werk, digitale werelden en time management gaat. Na een jarenlange carrière in enkele grote bedrijven, zette hij de stap naar het ondernemerschap en richtte het digitale bureau Cleverwood op. Klanten appreciëren Cleverwood omwille van hun professionele aanpak en daar draagt de visie en het leiderschap van Olivier zeer sterk aan bij. Cleverwood is een zeer menselijk bedrijf, waarin flexibiliteit, positivisme en samenwerking zeer centraal staan, niet enkel in woord, maar vooral in daden. Dat geldt ook voor Olivier's visie op productiviteit. Je kan er uren over praten, maar je moet het toch vooral doen. 

Olivier is sinds jaren fan van zero-inbox (dagelijks leegmaken van de inbox) om ervoor te zorgen dat zijn inbox niet zijn dagelijkse agenda bepaalt. Door eerst zelf gebruik te gaan maken van de verschillende mogelijkheden van sociale media, is hij snel gaan zien dat e-mail zou kunnen vervangen worden. Dus geen zero-inbox, maar zero-mail als visie. Dit kan door gebruik te gaan maken van een social enterprise platform, zoals Yammer of Bluekiwi. E-mail is immers niet meer interessant en wordt puur een notificatiesysteem en een heel goede manier om een eerste interactie met iemand te hebben. Voor samenwerking met klanten en met collega's zijn er echter nieuwe, meer aangepaste manieren van werken. 

Cleverwood maakt gebruik van Basecamp voor projectbeheer, zowel intern als met klanten en voor alle andere discussies wordt Bluekiwi gebruikt. Dat gaat echter niet vanzelf, de nodige tijd moet voorzien worden om mensen uit te leggen waarom er op die manier gewerkt wordt. De voordelen zijn wel overduidelijk: waar bij e-mail in de historiek zoeken slecht werkt (denk aan de overdracht van informatie wanneer iemand het bedrijf verlaat), bestaat Basecamp uit conversaties die, dankzij indexatie, gemakkelijk terug geraadpleegd kunnen worden. Je kan iemand gerust vragen één of twee dagen door de conversaties heen te lezen om van alles op de hoogte te zijn, iets waar je met e-mail gewoon niet aan begint, laat staan dat je de historiek nog hebt.

Zero-mail implementeren, een Big Bang?
Het besluit om Basecamp te gebruiken was een big bang besluit: van de éne dag op de andere werd beslist geen conversaties rond projecten meer toe te laten via e-mail. Voor Bluekiwi was dat anders, omdat de inhoud veel ruimer en minder duidelijk is. Dat vraagt een meer gerichte begeleiding van de verandering. Olivier heeft dit per soort discussie aangepakt en doorgevoerd, wat vooral voor HR en salarisaangelegenheden meer tijd vergde, omdat daar de angst voor de grotere openheid en een mogelijk gebrek aan historiek en bewijskracht het grootst waren. Legaal zijn er uiteraard ook soms beperkingen.

"Ik had nooit verwacht dat ik dit zou zeggen, maar ik mis Basecamp en Bluewiki" (ex-medewerker)

Change Management, transparantie en tijd.
Het vergt een echte verandering voor mensen, zowel in denkwijze als in gedrag. Een cultuur waarin transparantie hoog in het vaandel gedragen wordt of er openheid is om meer transparantie te brengen is cruciaal om met zero-mail succesvol aan de slag te kunnen gaan. Verder vergt het veel tijd. Dit is geen verandering die je overdag kan programmeren, 's nachts laat lopen om 's ochtends de verandering verankerd te hebben, was het maar zo eenvoudig. Er wordt weliswaar gewerkt met tools, die je van de éne dag op de andere kan omgooien, maar de echte verandering moet van de mensen komen en dat vergt tijd. Zelfs in die mate dat mensen pas bij het verlaten van Cleverwood in de gaten hebben welke waarde het heeft. Zo zei een ex-werknemer die Cleverwood verliet voor zijn droomjob: "Ik had nooit verwacht dat ik dit zou zeggen, maar ik mis Basecamp en Bluewiki". Het is pas als je iets niet meer hebt, dat je beseft wat je mist...

Discipline, my lord.
Het zero-mail programma is in feite een continu gebeuren, het heeft voortdurend aandacht nodig. Die discipline hoog houden is een sterke kant van Olivier Beaujean, die regelmatig feedback geeft, de kaders nog eens benadrukt en streng optreedt waar nodig. Het is echter extreem moeilijk om uit de gewoonte van e-mail checken te stappen. Jonge werknemers die bij Cleverwood in een eerste job starten, hebben daar minder moeite mee, maar jonge werknemers die eerst enkele jaren elders gewerkt hebben, zijn al besmet door het e-mailvirus en hebben meer moeite om naar zero-mail over te schakelen.

Faciliteren moet je leren.
Heel het traject moet ook goed gefaciliteerd worden. Een social network platform gaat niet werken als er geen mensen zijn die de conversaties goed faciliteren. Zonder dit vorm te geven, gaat het nooit werken. Een aantal mensen in je organisatie moeten aangeduid en opgeleid worden om deze rol op zich te kunnen nemen.

Word niet te rigide.
Soms moet je natuurlijk water bij de wijn doen. Zo vraagt Cleverwood aan sollicitanten een e-mail te sturen met een sollicitatiebrief en dat zou je niet consequent kunnen noemen. Mochten ze een simpelere manier hebben om het te doen, zouden ze het doen, maar ze gaan zeker niet zoeken naar een complexe oplossing om consequent te lijken in hun zero-mail politiek. De zero-mail is niet het doel op zich, het doel is dat de productiviteit hoog blijft.

De keerzijde van de medaille.
De sociale media netwerken van deze wereld zijn nog jong en er is een risico dat ze ophouden te bestaan, wat dan? Ook is de cost of switching zeer groot wanneer Cleverwood morgen bijvoorbeeld Yammer  beter zou vinden dan Bluekiwi en zou moeten migreren van het éne platform naar het andere. Echter, is dat in het verleden met andere systemen ooit anders geweest? 

It's a new age, my friends, that's all.


Wat ga je NIET doen in 2014?

Het nieuwe jaar start morgen. Traditiegetrouw kruipen veel mensen in de pen of in gedachten om de voornemens voor het nieuwe jaar vast te leggen, de éne wat meer bewust dan de andere.
Daar is niets mis mee, meer nog, dat is prima!

Zo las ik dat veel mensen zich voornemen om in 2014 minder tijd op sociale media door te brengen en wat meer IRL met mensen bezig te zijn. Mooi! Op hetzelfde moment zag ik dit in een tijdschrift:


Tja.
Als deze jaarlijks terugkomende voornemens telkens mislukken, wat komt er dan van het voornemen tot minder sociale media gebruik?

Hoe komt het toch dat die voornemens wegsmelten als sneeuw voor de zon, éénmaal we terug enkele weken het nieuwe jaar ingedoken zijn? 

Gebrek aan aandacht?
De oudejaarsperiode is bij uitstek een periode van bezinning en stilstaan bij wat geweest is en wat gaat komen. We putten daaruit de energie om nieuwe plannen in beweging te zetten. Echter na een tijd zijn we gewoon terug aan het werk en beperkt plannen zicht terug tot het dagelijkse werk. Om van je voornemens echt een succes te maken, zullen we dus meer aandacht aan de dag moeten leggen.

Teveel voornemens?
Als ik rond me heen kijk, merk ik dat veel mensen veel voornemens hebben. Dat is tof en getuigt van positieve energie tot verandering. Het nadeel is dat de energie gestoken wordt in het bedenken en vormgeven van al die voornemens, zodat er minder energie overblijft om de voornemens echt waar te maken. Energievoorraad is beperkt en moet goed beheerd worden. Daarom is het beter je te focussen op één goed voornemen, dan er vijf tegelijkertijd te willen oppakken.

Waarom?
Waarom staat dat voornemen op je lijstje? Vertrekt het vanuit een werkelijke innerlijke motivatie of denk je dat het zo hoort? Als de redenen niet van diep in jezelf komen, dan wordt het een pak moeilijker om je voornemen te realiseren. Zo merk je dat mensen die gediagnosticeerd worden met hoge kans op suikerziekte plots wel die taart kunnen laten staan. De echte motivatie en reden is duidelijk. Dat is vaak niet zo voor de voornemens die we maken, omdat er geen echte reden tot verandering is, of omdat de reden toch niet zo zwaar weegt of omdat we de echte reden niet helder op het netvlies hebben. Het helder maken van waarom je dat voornemen wilt realiseren, helpt je al een heel eind op weg.

Waarom niet?
Even belangrijk als weten waarom je een voornemen hebt, is te weten wat je niet zal doen. Vaak worden voornemens ondergesneeuwd onder een teveel aan dagelijkse beslommeringen, teveel verschillende prioriteiten, teveel ja zeggen op alles en nog wat. Als je echt verandering wilt brengen, zal je keuzes moeten maken. Niet enkel in het aantal voornemens, maar ook in de  andere dingen die je dagelijks op automatische piloot doet. Sta stil bij wat je doet en zeg nee tegen die zaken die je niet wilt doen. Maak het jezelf niet moeilijk: lijst op wat je in 2014 niet wilt doen en maak het zichtbaar. Hang daarbij je briefje met wat je wel wilt doen in 2014. Die combinatie regelmatig met aandacht bekijken en toepassen, haalt je voornemen misschien voor eens en voor altijd van het voornemenslijstje... 


Goed leren surfen is een cruciale vaardigheid in dit digitale tijdperk.

credits picture: Zen Gardner


Bedrijven reorganiseren zolang bedrijven al bestaan. Doch de laatste jaren is de frequentie en snelheid waarmee er gereorganiseerd wordt toegenomen. Niet alleen de financiële crisis heeft gezorgd voor de noodzaak aan verandering, maar ook de grote technologische sprongen die gemaakt worden en de evolutie van het internet zorgen voor ongekende impact op ons dagelijkse werk en leven.

Bij reorganisatie gaan er vaak jobs verloren, omdat er bespaard moet worden of omdat de jobs niet meer nodig zijn in dezelfde vorm als voorheen. Bepaalde jobs zoals  een wagenparkbeheerder in een bedrijf houden op te bestaan omdat het werk vereenvoudigd wordt door digitale oplossingen en omdat het resterende werk uitbesteed wordt aan externe leasemaatschappijen die dat werk doen voor verschillende bedrijven tegelijkertijd.  Het aantal management assistentes, vroeger heette dat nog secretaresses -ook een teken van verandering- neemt gestaag af en deze jobs hebben zeker sinds de komst van e-mail een andere invulling gekregen. Meer en meer managers gingen zelf een aantal taken doen, omdat het net zo gemakkelijk was om een e-mail te sturen of een korte presentatie met de nieuwste presentatiesoftware te maken als de nodig uitleg te geven aan iemand anders, die het dan voor je ging doen. Als e-mail al deze impact had, kan je je voorstellen dat de huidige technologie langzaam maar zeker bepaalde taken en dus ook mensen vervangt.

Dat weten we.  Dat weten we al een tijd. De vraag is wat we eraan kunnen of moeten doen. De evolutie gaat verder, daar kan je als individu weinig of niets aan veranderen, al zou je dat soms willen.  Mensen die ontslagen worden, worden genoodzaakt tot stilstaan bij wat ze nadien gaan doen. Sommigen worden op brugpensioen gestuurd, een cheque met de boodschap: je bent te jong om met pensioen te gaan, maar te oud om nog aan de slag te blijven. Deze cheque bepaalt voor veel mensen hun toekomst. Andere mensen worden op straat gezet met wat geld op zak en gaan op zoek naar nieuwe oorden. Hetzelfde doen wat ze altijd al gedaan hebben, in een ander bedrijf? Een totaal andere richting uit? Zelf iets opstarten? Het zijn allemaal valabele en verschillende keuzes, maar wat ze ook gaan doen, stilstaan bij wat er gebeurt en de wereld om je heen zien en begrijpen is een belangrijke stap in de nieuwe richting.

Dat geldt overigens ook voor mensen die niet ontslaan worden en hun plek binnen een bedrijf of organisatie behouden. Je moet tegenwoordig als werknemer een ondernemer zijn: je moet in beweging blijven, tenminste als je niet onderhevig wilt zijn aan de grillen van de markt. Je kan maar best de markt scannen, kennen en een stap voor zijn, door continu bij te leren en bij te sturen en je unieke plaats te bepalen en vorm te geven.  Dat is niet iedereen van natuur gegeven, meer nog, de meeste mensen die dat doen, hebben het gaandeweg geleerd. Sommige mensen zijn geboren om te leren en voor hen is het iets eenvoudiger om de vele veranderingen in de wereld het hoofd te bieden. Anderen zullen het moeten leren, willen ze mee kunnen blijven draaien in een snel veranderende wereld. Leren surfen op de golven van verandering. Je kan er ook voor kiezen om hier niet aan mee te doen en je stil te houden, in de hoop dat de storm overwaait, maar elke surfer weet dat je surfplank in dat geval meteen onder je voeten uit glijdt en je met zekerheid in het water belandt… Je kan ook rustigere waters opzoeken, waar een andere dynamiek heerst, doch die waters zijn er steeds minder en de voorwaarden zijn er anders. Als het een bewuste keuze is, is dat prima. Word je erin gedwongen, dan kan je er zeer ongelukkig van worden.

Het is een keuze, lijkt te gemakkelijk als uitspraak. Natuurlijk zijn er mensen die in omstandigheden zitten waarin er geen echte keuze mogelijk is. Daarom verwijs ik liever naar het begrip ‘verantwoordelijkheid nemen’ dan naar een keuze maken. In zijn boek ‘The Power of Accountability’ schrijven Mark Samuel en Sophie Chiche dat er twee mogelijke reacties zijn die mensen op situaties kunnen hebben: je gedraagt je als slachtoffer of je neemt je eigen verantwoordelijkheid.

Als je op je surfplank staat in een zee die steeds woeliger wordt, kan je reageren als een slachtoffer en meegesleurd worden in een draaikolk richting bodem of je kan verantwoordelijkheid nemen en al je krachten inzetten om de golven het hoofd te bieden en richting volgende golf te surfen. De mensen die goed leren surfen, zijn de mensen die van de golven leren houden en het normaal leren vinden dat ze soms eens in het water belanden om er snel weer uit te krabbelen. Ze hebben geleerd dat vallen erbij hoort en dat opstaan deel van hun sport is. Ze hebben ook geleerd plezier te beleven aan de golven, ondanks het vallen en opstaan.

Goed leren surfen is dan ook één van de meest cruciale vaardigheden voor mensen in dit digitale tijdperk. Leren omgaan met continue verandering en er ondanks het vallen en opstaan, leren van te houden.

Hoe omgaan met al die apps?



Het zijn er veel. Al die applicaties en dan ook nog eens al die websites die iets speciaals doen of kunnen. Het is fantastisch zonder meer, wat we deze dagen kunnen met technologie, maar het laadt ons bakje nog voller dan vol. Hoe kunnen we genieten van een aantal voordelen en toch niet verdrinken in het grote bad van de apps?

Bezint eer ge begint.
Elke dag zie je wel meerdere applicaties en websites de revue passeren. Spring niet meteen op elke nieuwe app, tenzij je er professioneel mee bezig bent en het van belang is dat je bij de 'early adopters' bent. Je kan beter afwachten wat die early adopters ermee doen en als het echt goed is, zal het wel vanzelf boven water en in je aandacht komen. Als je toch al vroeg geïnteresseerd bent, dan kan je er best de reviews eens goed op nalezen en even surfen op het internet naar wat erover gezegd wordt. Zijn er vrienden die enthousiast zijn over de app, dan is dat mooi meegenomen: die ken je immers goed en dan kan je gemakkelijker oordelen of die app ook voor jou waardevol kan zijn of niet.

Probeer de app eens uit.
Soms heb je een app opgeladen waar je vervolgens niet meer naar omkijkt. Heb je er zo een aantal staan? Overweeg ze meteen de prullenbak in te gooien, tenzij je om een goede reden zo lang gewacht hebt voor het eerste gebruik. 
Probeer best een app meteen even uit. Neem er je tijd voor maar ook weer niet te lang. Evalueer snel genoeg of iets de moeite waard is. Merk je na 1 minuut al dat het ding niet naar behoren werkt of de reclame je als fijn zand in de ogen waait, beslis dan meteen die boel uit je gezichtsveld te smashen.

Evalueer en beslis.
Er zijn gelukkig slechts enkele mogelijkheden:

  • de app is fantastisch goed: je houdt het en geeft er meteen een speciaal plekje voor op je tablet of smartphone
  • de app heeft potentieel, maar je weet het nog niet goed: 'let it be' zongen The Beatles eens, niet wetende dat we dat nog vaak zouden zingen in het digitale tijdperk. Laat het dus even rusten.
  • de app is barslecht: smash, game, set en match - over en out ermee, verban het ding naar het eeuwige veld der probeersels


Continu evalueren.
Het spijt me te zeggen dat er geen éénmalige oplossing is om met apps om te gaan. Het is een continu evalueren en herbekijken. Je kan dat inplannen, maar vanochtend las ik dat een mens zo'n kwart van zijn leven wacht op iets of iemand. Een kwart van je leven! (ik geloof het eigenlijk niet). In iedere geval, het klopt dat we vaak wachttijd hebben: in de file, voor de microgolf, bij de tandarts, aan de kassa, voor de lift.... tijd genoeg dus om regelmatig eens je apps te evalueren.

Bedenk bij de evaluatie of je een bepaalde app

  • meer wilt gebruiken dan nu: plaats die wat prominenter op je beginscherm en overweeg zeker de updates/upgrades 
  • niet meer wilt gebruiken: smash out
  • in het twijfelbakje wilt leggen: als je blijft twijfelen over bepaalde apps, categoriseer die dan in een apart vakje "On the way out". Je geeft de app als het ware nog een kans, maar als het niet lukt binnen de volgende 3 maanden, dan smash je die er alsnog uit. Intussen is de app uit je gezichtsveld en als het echt nog enig potentieel zou hebben, zal je het ten gepaste tijde wel terug opscharrelen.

Doch vergeet bovenal niet te genieten van je game !




1-3-5...hoe makkelijk Time Management kan zijn.

Wij hebben allemaal een haat-liefde relatie met lijstjes. Enerzijds houden we ervan (zeker de verlanglijstjes à la bucket-list waarbij we dromen noteren, stellen we graag samen), maar anderzijds verwensen we ze ook vaak naar oorden waar we zelf niet snel willen komen. Zoals dat dagelijkse actielijstje, gevuld met belangrijke en minder belangrijke zaken, groeiend doorheen de dag, gevuld met allerlei dingen die in ons hoofd rondspoken en die we zo snel mogelijk uit ons leven willen bannen.

In 'Time Management verwijdert je van je doel' gaf ik al aan dat je keuzes zal moeten maken als je geen slaaf van je lijstjes wilt worden. Gisteren las ik via Lifehacker een manier die je daarbij kan helpen: de 1-3-5-regel.

Deze regel komt erop neer dat je niet de hele dag door het gevecht aangaat met je to do-lijst, maar je veel productiever zal voelen door een prioriteitsregel toe te passen, zoals de 1-3-5 regel.


Plan elke dag één grote actie die je wilt verwezenlijken, drie medium zaken en vijf kleinere acties. Daardoor wordt je to do-lijst automatisch gereduceerd tot een negental items en laat je de andere minder relevante zaken voor wat ze zijn. Die kan je wel ergens noteren of plannen om later te bekijken, maar je laat ze niet toe te komen spoken doorheen de dag.

Zo heb ik zelf een bucket-list, een back-burner lijst en een inspiratielijst, maar daarover later meer...

De hele dag door creatief proberen zijn zonder planning, is als pingpongen met 10 balletjes tegelijk.


Veel mensen vinden structuur vies. Vooral mensen die het woord creativiteit in hun LinkedIn profiel hebben staan, durven al eens scherp uit te halen richting structuur en proces. Ik snap dat wel. Als je creatief ingesteld bent, wil je met rust gelaten worden in je creatie en wil je de volle vrijheid krijgen over wat je doet, waar je dat doet, met wie, wanneer en hoe. Structuur en proces introduceren lijkt die vrijheid in één hap weg te slokken.

Doch zal af en toe een enkele, zeer productieve creatieveling toegeven dat hij zijn succes te danken heeft aan structuur (buiten talent, inventiviteit en doorzettingsvermogen uiteraard ;-)). Structuur zorgt juist voor vrijheid. 

Hoe dan?

Zonder structuur dreigen je creatieve inspanningen uit te monden in half afgewerkte producten waar niemand op zit te wachten of waar mensen lang geleden op zaten te wachten en nu niet meer. Tenzij je creatief bent als doel op zich, lijkt dit geen goede aanpak.
Als je wilt leven van je creativiteit, kan je maar beter productief zijn en zaken maken die (ook) geld in het laatje brengen. Immers, een basisinkomen is noodzakelijk om je vrijheid te behouden, anders word je gevangene van je financiële stress. Stress en creativiteit, ik weet niet of er onderzoek naar gedaan is, maar het lijkt geen goed huwelijk.

De hele dag door creatief zijn, tja...
Door aangepaste structuur in je werk aan te brengen, creëer je momenten waarin je vrij en creatief aan de slag kan. Ik heb nog niemand ontmoet die me toefluisterde dat hij de hele dag door creatief is. Je plant creatieve momenten in op die tijdstippen van de dag waarvan je (uit ervaring) weet dat je op je best bent, fris en monter, geïnspireerd en actief. Deze tijdstippen zijn zeer persoonlijk en dus verschillend van individu tot individu. Daarnaast creëer je de juiste omstandigheden, zoals bijvoorbeeld muziekje op de achtergrond, koffie binnen reukafstand, je favoriete pen in de aanslag, ... of ga je naar een plek waar je geïnspireerd kan werken, zoals een hoektafeltje in een bruin café zonder bekend volk of een picknicktafel met zicht op een boom waarvan je de scheve stam nooit eerder had opgemerkt.

Ik impac, jij impact!
De hele dag door creatief proberen zijn zonder planning, is als pingpongen met tien balletjes tegelijk, je krijgt er uiteindelijk geen één onder controle. Planning en structuur aanbrengen daarentegen, laten je toe gericht te werken en productief te zijn, waardoor je impact toeneemt. En is dat niet uiteindelijk wat elke creatieve mens wilt: impact?